Kleine oogjes na het grote feest van woensdag en donderdag? Pas du tout! De mannen waren klaar om er weer in te vliegen. Het volgende onderdeel op de lijst: het gasreservoir. Dat zal bestaan uit twee betonnen cilinders en één omgekeerde stalen cilinder. Vrijdag werd de coffrage voor de buitenste cilinder gemaakt.

Het volledige bouwteam aan het werk.

Notre coffrage.

De volgende logische stap na het maken van een coffrage, is uiteraard het gieten van het beton. Zaterdag voegden we de daad bij het woord en kreeg de cilinder emmertjes gewijs zijn vorm. Dan mocht het geheel een dagje drogen. 

Emmertjes zijn goud waard in Senegal!

Vandaag waren we dan ook echt benieuwd naar het resultaat. En jawel. Dès que maintenant staat er een cilinder ten huize Les Cajoutiers. Ook de tweede zal er weldra staan na het maken een iets kleinere coffrage. 

DE cilinder!

Coffrage numéro deux

En nog meer goed nieuws. Wali is zaterdag voor de tweede keer papa geworden van een flinke meid! Warang telt nu één inwoner meer.

De nieuwe week werd ingezet met het plaatsen van de tweede metalen cilinder over de reeds gedroogde betonnen koepel. Deze bleek iets te groot dus ... de schaar erin! Na het afnemen van het onderste stuk paste hij perfect. Helemaal klaar voor het volgende laagje beton. Zei ik laagje? Ik bedoel dan ook eerder 100 000 emmertjes beton (afgerond natuurlijk). 

In één, twee, drie was onze koepel zijn voetjes kwijt.

Seau nr. 21 324

 Tijd om onze vergister te doen blinken (lees te egaliseren met cement). En wie kan dat beter dan nos maçons, Mousa en Pap. Weer geen eenvoudig werkje, maar moeilijk gaat ook. Dinsdag was dan ook snel voorbij. 

Mousa ziet het helemaal zitten.

Onze koepel begint al een beetje te blinken.

Om het met de woorden van Pap te zeggen: c'est bon hè!

Met mij ging het helaas iets minder die dinsdagavond. Hoofdpijn, misselijk, koorts, ... Maar na een beetje medicatie en veel rust voelde ik mij woensdag middag al stukken beter. Zeker na een onverwacht bezoekje van de mannen. Ze hadden zelfs een cadeautje bij, verse pompelmoezen. Die avond nog was het groot feest voor de Moslims. En dat zullen we geweten hebben, tot 5u 's morgens. 

Vandaag, donderdag, is het dan ook een vrije dag. Met het religieuze feest in gedachten salam aleikum (moge de vrede met u zijn).

Weer veel gebeurd de laatste dagen! Met dank aan de fantastische équipe van Mamadou! Donderdag werd met la charrette de tweede metalen koepel opgehaald bij Idy. De bodem van de vergister werd afgewerkt en de bodem van het inlaatreservoir en die van het gasreservoir werden verstevigd met ijzeren staven en eenstevige laag beton. Ook de houten mallen werden afgehaald bij onze menuisier in Mbourg. En hij is terecht trots op zijn werk!

Verstevigen van het gasreservoir.

Pap in de put (lees het inlaatreservoir).

Ook vrijdag lieten de mannen zich van hun creatiefste kant zien bij het inpakken van de kleine metalen koepel met een plastieken zeil en kippengaas. En ze waren net op tijd klaar om naar la grande prière te gaan om 14u00 in de Moskee. Het belangrijkste gebed van de week voor de moslims.

Het 'plastificeren' van de kleine metalen koepel.

Zaterdag le moment suprême, het betonneren van de kleine metalen koepel. Eerst werd de koepel op de bodem van de vergister geplaatst en vervolgens konden Pap en Mousa hun beton/mets kunsten tonen. C'était pas facile, maar op het einde van de dag stond hij er, onze betonnen koepel! 

Stilaan maar zeker krijgt hij vorm.

Fini!

En hop, weeral een aantal dagen verder. Maandag hadden we weer last van technische werkloosheid. De vrachtwagen met le gravier zou 's morgens komen, of nee 's middags, nee nee, pendant l'après-midi, niet dus ... Het werd 's avonds. Te laat om de beton nog te kunnen gieten.

Dinsdag een bezoekje, correctie een werkbezoekje, aan Dakar gebracht op zoek naar onderdelen. Dakar in 3 woorden: druk, hectisch en druk. Een buis van 200 mm voor in- en uitlaat werd snel gevonden en meegegeven met een bus naar Warang, wegens een net iets te kleine taxi. Een ton die moet dienen als bewegend onderdeel van de gasopslag, bleek iets moeilijker vindbaar. Na 2 uur rondrijden, met de terugkerende richtingaanwijzing 'tout droit', bleek de verkoper van de tonnen op 500 meter van de eerste winkel te liggen. De tonnen bleken iets duurder dan verwacht, 500 000 CFA (of zo'n 770 euro) per stuk. George gaat zijn onderhandelingstalent nog eens aanspreken. Of misschien toch Idi een gashouder laten maken? On verra ...

Vandaag opgehaald in de Kenkeni door la charrette (paard en kar dus). Perfect om goed aan de dag te beginnen. Op school zag ik dat de mannen heel goed werk geleverd hebben tijdens mijn afwezigheid dinsdag. De betonnen basis van elke put was gegoten. Tijd om de bolvormige bodem van de vergister te voorzien van een dikke laag stevige beton. Beton wordt hier nog altijd met de hand gemaakt. Alles wordt gemengd in la brouette of de kruiwagen en per emmertjes doorgegeven aan degene die in de put de beton uitsmeert. Uitstekende krachttraining trouwens! Morgen weer een drukke dag voor de boeg. Slaapwel! 

Plaatsen van een ijzeren versteviging.

Beton maken. African style.

Af en toe moet er toch ook eens geposeerd worden. En  dat is toevallig één van Ousmane zijn specialiteiten.

En de bodem van de vergister is bijna af, enkel nog de afwerking.

De graafwerken zijn gedaan (jawel met de hand)! Met dank aan onze goede werkers Ousmane, Bouba, de chauffeurs en de wachter (ik ben nog volop namen aan het leren). Voor deze laatste 2 behoort graven niet meteen tot hun standaard takenpakket, maar ze hebben dat fantastisch gedaan! Ook Guy, Wim en ik hebben onze handen uit de mouwen gestoken. En ik kan jullie verzekeren il fait chaud ici! Het graven van de put voor de vergister heeft maar liefst anderhalve dag in beslag genomen. Verder werden ook nog de put voor het digestaatreservoir, die voor het mengreservoir en die voor de gasopslag uitgegraven. 

De mannen hard aan het werk onder het toeziend oog van Mamadou.

Ook de andere werken schieten goed op. Idy, onze creatieve metaalbewerker, heeft de eerste metalen koepel voor de vergister afgewerkt. Het lijkt wel een enorme vogelkooi of een metalen iglo. Deze metalen constructie dient als ondersteuning voor de betonnen koepel die erover gegoten zal worden. Later wordt deze verwijderd. Een tweede metalen koepel zal iets groter zijn en verwerkt worden in het beton als versteviging. 

De 'kleine' koepel wordt geleverd met paard en kar.

Bouba de Chinese vrijwilliger van dienst om de opening in de koepel uit te testen.

De mallen voor de opening bovenaan in de vergister zijn ook bijna klaar. Onze schrijnwerker heeft samen met de kinderen van het gehandicaptencentrum in MBour zijn uiterste best gedaan om de bizarre vormen te maken die wij gevraagd hadden. En daarin zijn ze meer dan geslaagd!

Onze schrijnwerker aan het werk met zijn poulins

De eerste week zit erop. Mijn twee goede raadgevers vertrekken morgen naar huis. Met volle moed ga ik week 2 in, maar eerst le weekend! En daar zijn de kindjes van Les Cajoutiers het helemaal mee eens.

Gezellige boel in de bus naar huis.

Het is eindelijk zover! Donderdag 3 januari zijn we, Guy Pansar en ik, aangekomen in Senegal. Op de luchthaven van Dakar werden we opgewacht door Waly, het manusje van alles van de Kenkeni waar we verblijven. Een lange autorit bracht ons bij de Kenkeni in Warang, waar we al snel onze slaapplaats opzochten na een vermoeiende reis.

Op het dakterras van de Kenkeni. Met uitzicht op, jawel, de Atlantische Oceaan!

De tweede dag werden we op het schooltje 'Les Cajoutiers' verwelkomd door Sophie, haar echtgenoot Mamadou en de directie. Sophie doet o.a. de boekhouding en Mamadou is de aannemer van de school. Momenteel onderwijst de school 513 kinderen en dit aantal groeit elk jaar. Dat zijn dus 513 mondjes die elke dag gevoed moeten worden door gebruik te maken van butaangas. Maar elke week 6 'bonbons' gas van 12 kg aankopen n'est pas gratuit. Geen getreuzel dus!

Basisschool 'Les Cajoutiers' met nog een aantal klassen in opbouw.

Leeringen van 'Les Cajoutiers' met hun blauwe vestje van de school.

Eten op school samen met de 'enseignants'. Ook dat hoort erbij.

Zaterdag, dag 3 ondertussen, stelden we een actieplan op, want bij de constructie van een biogasinstallatie komt natuurlijk heel wat kijken. Hoe pakken we de constructie aan? Welke materialen kunnen we gebruiken? Waar kunnen we deze vinden? Hoe vinden we bekwame werkmensen? Dankzij de ervaring en kennis van Guy, konden de eerste 2 vragen snel opgelost worden. Sophie en Mamadou zouden voor de andere oplossingen zorgen.

Zondag rustdag, ook in Senegal. We maakten van de vrije tijd gebruik om een bezoekje te brengen aan het strand. Ik verwachte een parelwit zandstrand, een beetje zoals in de brochures, maar niets was minder waar. Afval overal! Spijtig voor zo een mooi land ... Die avond werden we vergezeld door Wim Deferme, mijn promotor en opnieuw een slimme kop erbij.

Parelwit zandstrand en vuilnisbelt in één!

Maandag, dag 5, trokken we vol goede moed en met ons actieplan naar Sophie en Mamadou, waar ook George, de vertegenwoordiger van de directie, aanwezig was. Na een kleine voorstelling van onze plannen, gingen we na welke organische stoffen er nog kunnen dienen als voeding voor de vergister. Er vielen een aantal goede ideeën uit de bus zoals het gebruik van algen, kippenmest en de omhulsels van pindanootjes. Na een aantal berekeningen, meer voeding betekent een grotere installatie ah oui, stelden we een planning op zodat er geen tijd verloren zou gaan. Die avond nog ontmoetten we de schrijnwerker en de metaalbewerker. Het gaat snel!

De volgende dag repten we ons naar de school om alles te kunnen opstarten. Helaas waren we na het opruimen en na het levelen van de grond waar de installatie zou komen technisch werkloos, omdat de mallen nog niet gemaakt waren. Maar demain c’est un autre jour. 

Mechanische meettechnieken in Senegal.

Guy druk bezig met het uitmeten van de installatie.